08-02-2010Έχω πολύ καιρό να μπω σε καφενείο ή καφετερία και να μυρίζει ο χώρος το διεγερτικόν ρόφημα της ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ.Έστω της ντόπιας, γιατί τα μεγάλα χωριά της Ελλάδας γραμμένη την έχουν...στα ράφια...μαζί με κάτι άλλους που κάνουν όνειρα των 2000 ευρώ για να τα παντρευτούν.Πήρα το θάρρος λοιπόν να δω έναν αγώνα ποδοσφαίρου δύο συμπαθεστάτων , κατα τ'άλλα , ομάδων που παλεύουν να σταθούν οι ίδιες στο πρωτάθλημα αλλά και στηρίζουν το ίδιο εθνικό ποδόσφαιρο.Χωρίς αυτές δεν γίνεται συναίσθημα. Φακή αλάδωτη το πρωτάθλημα. ΠΑΟΚ-ΞΑΝΘΗ. Στο χωριό μου, στη γειτονιά μου, στο καφενείο μου (χωρίς καφέ). Ο λαός βέβαια ψήφισε. Και όπως παντα έπιασε τόπο η ισοδύναμος ψήφος του δίπολου ανά την Ελλάδα. Ολυμπιακός-Παναθηναικός βλέπουμε κύριος, θα μου απαντούσαν αν ρωτούσα. Δεν ρώτησα για να'μαι μονδέρνος-μπούρδας.Αφού πίσω από τις πλάτες όλων, σ'άλλο κουτί, δείχνει αυτό που ήθελα,όμορφα, ήσυχα, χωρίς φωνή. Κάτσε να το απολαύσεις μικρέ , γιατί εμείς της High-society -πρωταθλητές, της γειτονιάς μας οι πρώτοι που τους μουντζώνουν απο τα μπαλκόνια και νομίζουμε οτι μας χαιρετάνε , εμείς βλέπουμε το κράτος μας, το δικό μας κράτος. Όχι το δικό σου <μικρέ> και <σνομπ>. Και μάταια προσπαθούσε η αίσθησή της όσφρησής μου να βρει μια πινελιά μυρωδιάς νοτιοαμερικάνικου καβουρδισμένου διεγερτικού καρπού. Ο λαός συνεχίζει να ταλανίζεται, ξεριζώνεται κάθε μέρα, 700 χιλιόμετρα , εκτοπίζεται και αφήνει τις εστίες του. Καημένη γειτονιά μήπως σου χρωστάω; Μου χρωστάς. Κι ο καφές στη χόβολη φτιαγμένος.
08-02-2010
