2/9/2010
Η ζωή είναι ωραία, ανέμελη. Έχει δράση και απρόοπτα, γι' αυτό την θέλει ο έφηβος, ο νέος, γιατί όλες οι αισθήσεις είναι στο κατακόρυφο, θέλει συγκινήσεις - βράζει το αίμα - είναι αυθόρμητος, και μπελαλής, ο συνδυασμός όλων αυτών συν το άγνωστο μέλλον του επόμενου λεπτού , εξιτάρουν αυτόν που θέλει να γυρνά στο δρόμο όλη μέρα (ποιό σχολείο , άνθρωπος του πνεύματος και ιστορίες για παράδοση). Δεν θέλει να φάει , να πιεί, ούτε να πλυθεί. Δώστου παρέες , ροφήματα και της καρδιάς κουνήματα. Μούντζες, ''χυλόπιτες'', και κρυφές απολαύσεις-από τους γονείς, άσχετα αν τα ξέρουν οι φίλοι και όλος ο κόσμος. Συναρπάζονται από τις γκόμενες , και τους ''πιστούς'' φίλους, μεγάλο βάρος στη φιλία και ως συνήθως πληγώνονται απο τα θέλω του φίλου.
Κακώς όμως, γιατί έπρεπε από το σπίτι να τους μαθαίνανε για την πιάτσα , και να μην σκέφτονται μόνο το τομαράκι τους, αλλά να μοιράζονται υλικά και συναισθήματα ή τουλάχιστον να μην προδίδουν τα συναισθήματα του εκμηστηρευομένου φίλου,.
Για την άλλη ράτσα νεολαίας του PC και του PLAY STATION τι να πεις...αν δεν τους έρθουν ζαλάδες, ίλιγγοι, αποβλάκωση, μοναξιά, κατάθλιψη (οι γιατροί κλέφτες θα γίνουν;) σίγουρα θα καταλήξουν πάνω στη τηλεόραση σα μπιμπελό για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Άλλο πράμα η πιάτσα , πως να το κάνουμε θέλει λεβεντιά , τσαχπινιά και καρδιά ...ΜΠΑΞΕ.
''Ο μάγκας ξεχωρίζει από το πρόσωπο.
Μάγκας θα πει κυμπάρης -μάγκας θα πει σωστός - φιλότιμος ωραίος και πάντα κοσμικός.''
