Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς και άρχισε να φορολογεί τους υπηκόους του. Ξεκίνησε με διπλή φορολογία, αλλά φάνηκε μικρή στο λαό μια και είχε ότι ήθελε και περνούσε καλά. Ο βασιλιάς συνέχισε να φορολογεί , αφού δεν υπήρχαν αντιρρήσεις , με διπλούς φόρους. Ρώτησε τότε τους αυλικούς του τι κάνει ,τι λέει ο λαός για τη φορολογία.-Άρχισε να παραπονιέται βασιλιά μου- του είπαν.-Παραπονιέται;-λέει ο βασιλιάς, -διπλοί φόροι-. Τώρα τι λένε;-Φωνάζουν βασιλιά μου και βγήκαν στους δρόμους- του λένε. -Α ναι;διπλοί φόροι- λέει ο βασιλιάς,-τώρα τι κάνουν;-ξαναρωτά, -πορείες ,πετροβολισμοί, κλεψιές...-τι λες;- λέει ο βασιλιάς- κι άλλους φόρους, για να μάθουν- τώρα τι γίνεται;- φτάσανε στη πόρτα του παλατιού βασιλιά μου και θα μας λιντσάρουν δεν πάει άλλο!!!- διπλοί φόροι φωνάζει ο βασιλιάς και περιμένει αντιδράσεις. Παράξενο όμως κανένας δεν ασχολείται , άκρα ησυχία, ούτε φωνές, ούτε διαδηλώσεις. Ρωτάει ο βασιλιάς -που είναι ο λαός, τι έγιναν οι διαδηλώσεις;-. -Άστα βασιλιά μου-του λένε οι αυλικοί -όλοι φύγανε στα βουνά και τους κάμπους, ψήνουν τρώνε και γλεντάνε-.
Τρομαγμένος ο βασιλιάς έδωσε εντολή, -κόψτε φόρους-.
Γράφω αυτό το περιστατικό με αφορμή τα λόγια ενός φίλου όταν με είπε ότι -αυτοί θα μας κόψουν και το χαμόγελο.
Από πολιτικοκοινωνικής πλευράς αν το δούμε , πρέπει να ζήσουμε, την ώρα του λαού που κοιτά τον τόπο του και αναπτύσσεται και στήκει εμπορικά, μέσα από την συνεργασία όλων...
Το άλλο και σημαντικό είναι ότι για να φας, να πιεις, να ΓΕΛΑΣΕΙΣ (κυρίως), πόσο μάλλον να χορέψεις συλλογικούς χορούς του τόπου σου, κύκλιους ( Σφαίρα, το δυνατότερο γεωμετρικό σχήμα) σημαίνει ότι έχεις μέσα σου την Ελευθερία από τα υλικά αγαθά, είσαι αυτάρκης( πάλι βοηθώντας και τρανύνοντας την τοπική αγορά) και δεν χειροκροτάς δουλικά( το αντίθετο του ελεύθερα) τον κάθε τυχάρπαστο πινέζα πνευματικά δημαγωγό.
Περισσότερο να γνωρίζουμε ότι - πολεμείτε- η Ελευθερία ως ύψιστο αγαθό, παρά η τσέπη μας.
Αποδίδουμε του υλικού Καίσαρι αυτά που του πρέπει, και του Πνευματικού αυτά που πρέπει.
